-Wat zei je?
Maria deed haar schort af, vouwde het zorgvuldig op en legde het op tafel.
« Ik heb je arrogantie al veel te lang verdragen, » vervolgde hij. « Je beledigt me, je bespot me, je praat alsof dit huis van jou is. Maar dat is het niet. »
Het werd stil in de kamer.
« Je bent ontslagen, Asher, » zei ze, terwijl ze hem recht in de ogen keek.
Harper lachte nerveus.
—Je kunt niemand ontslaan, je bent slechts een—
« Ik ben Maria Wexley, » zei ze, haar stem galmde door de hal. « Rechtmatige erfgenaam en eigenaar van dit landgoed. »
Er ging een collectief gesnik door de menigte.
Asher was sprakeloos.
—Het is… het is onmogelijk. Charles zou nooit…
Maria haalde een opgevouwen document uit haar jaszak en gaf het aan de volgende gast, die toevallig een advocaat bleek te zijn.
De man keek ernaar en trok zijn wenkbrauwen op.
—Het is authentiek. Charles liet zijn hele fortuin, inclusief zijn land, na aan zijn vrouw Maria.
Asher werd bleek.
