Vandaag opende mijn dochter haar favoriete chocolade-ijsje – hetzelfde soort dat ze bijna elke dag na school eet.
Alles leek volkomen normaal: het knapperige hoorntje, de zoete geur, het zachte chocoladelaagje erbovenop. Maar na een paar happen hoorde ik haar verrast zeggen:
– Mam, kijk hier eens!
Ik boog me voorover en zag iets donkers en vreemds erin, zoals een stukje wikkel of uitgeharde karamel. Eerst dachten we dat het een klein defect was, misschien een extra stukje chocolade dat erin was blijven steken. Maar mijn dochter, nieuwsgierig als altijd, besloot toch wat dieper te graven met haar lepel.
Een seconde later gilde ze. Onder de chocolade, verborgen in de romige laag, zat iets dat mijn bloed deed stollen.
