Het werd Emily allemaal te veel. Ze haatte de schijnwerpers. In de bar waar ze werkte, mompelden klanten als ze voorbijliep. Metroreizigers begonnen haar geleidelijk te herkennen. Hoewel sommigen haar uitlachten, waren velen vriendelijk en behulpzaam. Toch probeerde Emily zich gedeisd te houden en stak al haar energie in lange diensten en het betalen van de doktersrekeningen van haar moeder. Ze dacht dat ze Alexander Reed nooit meer zou zien.
Maar ze had het mis.
Een week later, terwijl ze tijdens haar rustige dienst de tafels aan het afvegen was, ging de deurbel – en daar was hij. Het designerpak was weg; in plaats daarvan droeg hij een eenvoudig wit overhemd met nonchalant opgerolde mouwen. Hij leek minder op een krantenkop en meer op een echte man – en toch bezat hij nog steeds die onmiskenbare persoonlijkheid. Het gesprek in het restaurant verstomde.
Hij liep recht op haar af. « Emily Harris, » zei hij met een lichte glimlach. « Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik even langskom. »
Haar wangen kleurden rood. « Meneer Reed… ik… waarom bent u hier? »
« Omdat je beter verdient dan wat er die nacht is gebeurd. Ik heb nagedacht over wat je me vertelde – over je moeder, over de dubbele diensten. Je zou dit niet alleen moeten hoeven doorstaan. »
Ze schudde snel haar hoofd. « Ik heb geen aalmoezen nodig. »
Alexanders glimlach werd breder. « Dit is geen liefdadigheidsevenement. Het is een kans. Ik heb een kantoorhulp nodig – iemand die met beide benen op de grond staat en de waarde van hard werken kent. Ik dacht aan jou. »
Emily’s hart zonk in haar schoenen. Assistent van Alexander Reed? Deze baan kon alles veranderen: een vast salaris, stabiliteit en de kans om te ontsnappen aan de vicieuze cirkel waarin ze gevangen zat. Maar belangrijker nog, ze zag iets in zijn ogen: oprechtheid.
“Meen je dat nou?” fluisterde ze.
« Het is bloedserieus, » antwoordde hij. « Maar alleen als jij dat wilt. »
Emily aarzelde en knikte toen langzaam. « Ja… ik neem het. »
Vanaf die dag begon haar leven te veranderen. Ze betrad een wereld die ze voorheen alleen van buitenaf kende en werkte samen met een man die respect afdwong en haar als gelijke behandelde. Hoewel er uitdagingen in het verschiet lagen, bleef één waarheid helder: de nacht dat ze in een zwembad werd gegooid en bespot, opende de deur naar een toekomst die ze zich nooit had durven voorstellen.
En dat allemaal omdat één man besloot op te staan toen iedereen om hem heen aan het lachen was.
