Een griezelige stilte daalde neer in de kamer op de zevende verdieping van de kliniek. De elektrische hartmonitor piepte en een wit licht verlichtte het bleke gezicht van Hanh, een vrouw die net de tumor had bereikt.
Voordat Hanh uit de narcose kon ontwaken, werd hij verzorgd door uw man, Khai, aan het voeteneind van het bed, met zijn papieren broek in zijn armen.
« Ben je wakker? Oké, teken hier. »
Zijn stem was koud, zonder een spoor van medeleven.
Hanh was in de war:
« Wat zijn dit… welke documenten? »
W pokoju na siódmym piętrze uruchomiła kliniki upiorna cisza. Kardiomonitor elektryczny piszczał, a białe światło oświetlało bladą twarz Hanh, kobiety, która właśnie dotarła do guza prowadzącego.
Zanim Hanh będzie mógł się obudzić po znieczuleniu, być stosowany przez twojego męża Khaia, u stóp łóżka ze spodniami papierowymi w ramionach.
„Obudziłeś się? Dobrze, podpisz tutaj.”
Jego głos był zimny, bez śladu współczucia.
Hanh był zdezorientowany:
„Co to jest… jakie dokumenty?”
Khai na chwilę pod jej zwolnieniem papieru:
