Richard bevroor in de deuropening, zijn borst werd strakker. Jarenlang was hij verdronken in zijn werk om te ontsnappen aan de leegte die Elena ‘ s dood achterliet. Hij dacht dat geld zekerheid kon kopen voor Amelia. Maar toen hij naar Clara luisterde, besefte hij dat hij het enige was vergeten dat Amelia echt nodig had: liefde.
Weken later deed Richard iets wat hij nog nooit eerder had gedaan—hij nodigde Clara uit voor een etentje, niet als dienstmeid, maar als gast. Ze aarzelde aan de deur, nog steeds in haar bescheiden jurk, onzeker hoe ze zich moest gedragen aan de gepolijste mahonie tafel. Amelia klapte in haar handen van vreugde. “Ga naast me zitten, Mama!”verklaarde ze trots.
De buitenwereld begreep het niet. Roddels bleven hangen, partners fluisterden en de maatschappij twijfelde aan zijn oordeel. Maar Richard kon het niet meer schelen. Voor het eerst begon hij duidelijk te zien. Clara droeg geen Kroon, maar toen ze naast Amelia zat, haar voorzichtig hielp eten te snijden en zachtjes lachte om haar verhalen, gloeide ze met iets veel kostbaarder dan status: oprechtheid.
