De brief op de stoep
Net toen alles stabiel leek, verscheen er een eenvoudige envelop onder de deur van hun appartement. Erin zat een foto van een zesjarig jongetje en een kort briefje: « Dit is ook jouw kind. »
Ethans adem stokte.
Na een zoektocht vond hij Emily Harper, een vrouw uit zijn verleden. Ze legde uit dat de jongen, Isaac, zijn zoon was. Ze wilde geen geld of gunsten – alleen dat Ethan wist dat Isaac bestond.
Die avond vertelde Ethan Claire de waarheid. Ze keek hem aan en zei, vastberaden als altijd: « Jij komt in zijn leven. En wij ook. »
Een nieuw gezin weven
Toen Isaac de andere kinderen ontmoette, vroeg Mason simpelweg: « Wil je spelen? » Isaac glimlachte, en zo begonnen ze. Geen jaloezie, geen drama – gewoon het langzaam opbloeien van een groter gezin.
Het leven was niet perfect. Schoenen raakten kwijt, sap morste over de vloer, de ochtenden liepen uit. Maar er werd ook gelachen, pannenkoeken op zondag, verhaaltjes voor het slapengaan verteld tot Ethans stem schor werd.
