Betty trok een wenkbrauw op. « Mevrouw? Ik was net nog ‘oma’. »
Hij stamelde: « Oh, dat was – eh – gewoon een grapje. Ik bedoelde niet – »
« Als je wat had geweten? » onderbrak Betty zachtjes. « Dat ik me meer kon veroorloven dan je dacht? »
Haar woorden bleven in de lucht hangen. Mikes gezicht werd rood van schaamte.
Betty glimlachte vriendelijk naar Cassey. « Dank je wel, lieverd. Je was geweldig. Ik zie je op de bruiloft? »
« Natuurlijk, Betty, » zei Cassey met oprechte warmte. « Ik zou me vereerd voelen. Nogmaals gefeliciteerd. »
Betty zwaaide en vertrok, met haar nieuwe jurk in haar hand. Mike stond daar, sprakeloos.
« Ik snap het niet, » mompelde hij.
Cassey glimlachte. « Betty is verpleegster. Ze ontmoette haar verloofde toen ze hem na een ongeluk verzorgde. Ze wist niet eens dat hij rijk was totdat hij hersteld was. »
Mike slikte moeizaam.
« De volgende keer, » zei Cassey zachtjes, « denk dan twee keer na voordat je iemand beoordeelt op zijn uiterlijk. »
Wat we kunnen leren
Beoordeel een boek nooit op zijn kaft. Mikes aannames maakten hem blind voor een moment dat anders had kunnen aflopen.
Behandel iedereen met vriendelijkheid. Cassey’s respect leverde haar niet alleen dankbaarheid op, maar ook een herinnering voor het leven.
Respect is heel belangrijk. Wat we anderen geven, komt vaak bij ons terug.
Soms herinneren de meest alledaagse ontmoetingen ons aan de meest betekenisvolle waarheden van het leven
