De lakens die niet schoon bleven
Elke keer dat Ethan Parker thuiskwam van een zakenreis, zag hij hetzelfde: zijn vrouw Lily stond bij de wasmachine en waste zorgvuldig de lakens.
In eerste instantie dacht hij er niets bij. Maar naarmate de ritten langer duurden, begon de aanblik hem te irriteren. Waarom waste ze altijd dezelfde smetteloze lakens?
De afstand tussen hen
Ethan was onlangs gepromoveerd tot regionaal manager bij een bouwbedrijf in Seattle. Zijn agenda zat bomvol vergaderingen en projecten in verschillende staten.
In het begin duurden de reizen maar een paar dagen. Later werden het weken. Soms een halve maand.
Elke keer dat hij zijn koffer pakte en de veranda van hun rustige huis in de buitenwijk van Portland opstapte, nam Lily afscheid met een kalme glimlach en een warme knuffel. Ze klaagde nooit. Ze vroeg hem nooit om te blijven.
Maar er was iets in zijn geheugen gegrift dat hem aan het denken zette over die ‘clean sheets’.
Op een avond grapte hij, terwijl hij zijn ongemak probeerde te verbergen:
« Ben je stiekem geobsedeerd door schoonmaken? Ik ben een hele week weggeweest, en het bed ziet er nog steeds perfect uit. »
Lily glimlachte vriendelijk en keek naar beneden.
« Ik heb moeite met slapen, dus ik verschoon de lakens om comfortabel te liggen… en ze worden toch een beetje vies. »
« Vies? » dacht Ethan fronsend. Hij was niet eens thuis geweest. Wie had ze vies kunnen maken?
Die nacht kon de gedachte hem niet meer loslaten.
De geheime camera
Tegen de ochtend was het vermoeden al gewekt. Onderweg naar zijn werk stopte Ethan bij een elektronicawinkel en kocht een klein cameraatje.
Die avond zette hij het stilletjes op de boekenplank – met zijn gezicht naar het bed. Hij vertelde Lily dat hij tien dagen naar Chicago moest vliegen, maar in werkelijkheid huurde hij slechts een kleine kamer een paar straten verderop.
De tweede nacht opende hij de camerafeed van zijn telefoon. Zijn handpalmen waren ijskoud.
De slaapkamer leek schemerig onder het zachte licht van een geel nachtlampje. De digitale klok op het scherm gaf 22:30 uur aan.
Toen ging de deur open.
