De affaire werd twee dagen later onthuld en haalde de landelijke pers.
Blackridge Prison werd gesloten voor een grondig onderzoek.
De zwangere vrouwen werden overgebracht naar een medische instelling die onder constante bewaking stond. DNA-tests bevestigden dat de gevangenen in Ridgeview de vaders waren. De ontdekking van meerdere matches leidde tot verontwaardiging – hoe konden twee zwaarbewaakte gevangenissen zo’n situatie toestaan?
Directeur Clara gaf toe onder druk. Voordat ze vertrok, bezocht ze Eleanor.
« Het was verstandig van je om dit verder te onderzoeken, » zei ze zachtjes. « Als je de tunnel niet had gevonden, had het jaren geduurd. »
Eleanor zuchtte.
« Ze zijn nog steeds mensen, Clara. Iedereen hier – personeel, gevangenen – verlangde gewoon naar verbondenheid. Maar ze overschreden een grens die niet genegeerd kon worden. »
Gevangenen in een zwaarbewaakte gevangenis raken één voor één zwanger. Dan onthult een GEHEIME camera…
Een team journalisten verzamelde zich buiten. Camera’s flitsten toen de zwangere vrouwen in hun auto stapten. Mara hield haar buik beschermend vast, ving Eleanors blik op en fluisterde:
« Dank je. »
De woorden kwamen harder aan dan Eleanor had verwacht. Want achter al het schandaal en de verontwaardiging schuilde een waarheid die geen enkele kop kon drukken: binnen deze muren, waar eenzaamheid en spijt ontkiemden, kon zelfs de verboden mensheid haar plek vinden.
Maanden later werden in alle federale instellingen nieuwe beveiligingsprocedures ingevoerd. De tunnel werd permanent gesloten en beide gevangenissen werden van de grond af aan herbouwd. Maar Eleanor vergat die nieuwe schop nooit – het moment waarop een onmogelijke zwangerschap veranderde in de onthulling van een heel systeem.
En hoewel er recht was gedaan, wist Eleanor dat de waarheid dieper ging dan de tunnel zelf.
Het ging niet alleen om het hoe.
Het ging om het waarom.
