Familie
In alle gevallen kwam Danny, de jongste van het personeel, haar tuin verzorgen. Hawk repareerde haar brievenbus. Bear verving de kapotte traptreden van de veranda en repareerde het lekkende dak.
Ze brachten haar boodschappen, vertelden haar verhalen en lieten haar niets zwaarder dan een theepot tillen. Toen ze protesteerde, lachten ze haar uit en noemden haar hun « Koningin ».
Eerst dacht Margaret dat ze iets oplichtten. Maar toen het hele reddingsteam er op haar verjaardag was, denderend door de stille straat met ballonnen aan hun fietsen, meende ze het serieus.
Buren gluurden door de gordijnen, maar Margaret kon het niet schelen. Voor het eerst in tien jaar voelde ze zich levend – echt gezien.
Op een middag vroeg ze Bear waarom hij dit allemaal deed. Op emotionele wegen. « Je man geloofde in mensen zoals ik. Hij zag het goede waar anderen het goede zagen. Ik vond dat het tijd werd dat we dat deelden. »
Margaret stapte naar voren, haar ogen vulden zich met tranen. « Frank zou het geweldig hebben gevonden. »
Maanden verstreken en Paul stapte nooit meer naar voren. Maar de motorrijders kwamen altijd – maaiden haar gazon, brachten haar naar doktersafspraken en brachten haar zelfs op zondag naar huis.
En elke keer dat de motoren in de verte ronkten, voelde Margaret warmte, geen angst. Ze stond op de veranda, haar sjaal wapperend in de wind, wachtend op de broers die haar beschermers waren geworden.
Op een avond, bij zonsondergang, kwam Bear langs met een klein houten bordje. Hij gaf het haar. Er stond:
« Koningin van de Wilde Engelen. »
Margaret lachte zachtjes. « O, jongens… »
Maar Bear gehoorzaamde gewoon. « Jullie hebben het verdiend. »
Die avond reden ze in de achtbaan op de veranda, met een bordje naast zich, luisterend naar elkaars gebrul. Het was geen lawaai – het was familie. Gezinsspelletjes.
Voor het eerst in 82 jaar leerde ze de waarheid kennen die haar naar haar man leidde:
« Familie draait niet om bloedbanden. Het draait om loyaliteit, vriendelijkheid en om nooit iemand achter te laten. »
En onder de vervagende oranje hemel kwam koningin Margaret Carter tot bezinning – niet langer verlaten, maar omringd door een liefde die luider brulde dan de motor.
