Benjamins advocaat fluisterde hem wanhopig iets in het oor, maar Benjamin duwde hem weg. « Carmen, je begrijpt niet wat je hebt gedaan. Deze mensen vergeven verraad niet. Je hebt jezelf in gevaar gebracht. »
Ik stond langzaam op en voelde me sterker dan ooit. « Ik begrijp het volkomen, Benjamin. Ik begrijp dat je een crimineel bent die ons huwelijk als dekmantel voor illegale activiteiten hebt gebruikt. Ik begrijp dat je van plan was me met lege handen achter te laten terwijl je met gestolen geld een nieuw leven begon, en ik begrijp dat je me volledig hebt onderschat. »
Rechter Hawkins glimlachte. « Mevrouw Foster, als meewerkende getuige in een federaal onderzoek hebt u recht op bescherming en compensatie. De overheid heeft ermee ingestemd dat u alle activa mag behouden waarvan bewezen kan worden dat ze zijn gekocht met legitieme inkomsten uit de vastgoedonderneming van meneer Foster. »
« Hoeveel? » vroeg Benjamin wanhopig.
Volgens de financiële analyse was ongeveer 40% van uw vermogen afkomstig van legitieme bedrijfsinkomsten. Mevrouw Foster ontvangt dit vermogen, plus partneralimentatie, plus een beloning van de federale overheid voor haar medewerking aan dit onderzoek.
Benjamin zakte in zijn stoel, tot de realiteit eindelijk tot hem doordrong. Hij was alles kwijtgeraakt – zijn bedrijf, zijn geld, zijn vrijheid en zijn toekomst met Veronica – allemaal omdat hij ervan was uitgegaan dat zijn vrouw te zwak en dom was om terug te vechten. Veronica huilde nu, haar mascara liep over haar wangen, terwijl ze besefte dat haar dromen van rijkdom en status in duigen vielen. Dorothy zat in verbijsterde stilte toe te kijken hoe de reputatie van haar familie binnen enkele minuten werd verwoest.
« Bovendien, » vervolgde rechter Hawkins, « wachten federale agenten buiten deze rechtszaal om meneer Foster te arresteren op beschuldiging van witwassen, samenzwering en belastingontduiking. Deze echtscheidingsprocedure is opgeschort in afwachting van de uitkomst van de strafrechtelijke aanklachten. »
De deuren van de rechtszaal gingen open en rechercheur Rivera kwam binnen met twee andere agenten. Benjamin keek me nog een laatste keer aan, zijn gezicht een mengeling van woede en ongeloof. « Je hebt geen idee wat je hebt gedaan, Carmen. »
« Ik weet precies wat ik heb gedaan, » zei ik kalm. « Ik heb mijn leven teruggekregen. »
Terwijl de agenten Benjamin in de boeien sloegen en hem zijn rechten voorlazen, voelde ik een last van mijn schouders vallen waarvan ik me niet eens bewust was dat ik die droeg. Acht jaar lang had ik in een leugen geleefd, getrouwd met een man die me slechts als een handige dekmantel voor zijn misdaden zag.
Veronica vluchtte de rechtszaal uit, waarschijnlijk al advocaten bellend om afstand te nemen van Benjamins criminele activiteiten. Dorothy volgde haar, de twee vrouwen die van plan waren mijn ondergang te vieren, nu geconfronteerd met hun eigen ondergang. Ik liep die rechtszaal uit als een vrije vrouw, financieel onafhankelijk en emotioneel bevrijd.
Benjamin had me geleerd dat kennis macht is, maar hij had nooit verwacht dat ik die les tegen hem zou gebruiken. De zwakke, hulpeloze vrouw die hij had geschapen, was voorgoed verdwenen. In haar plaats stond een vrouw die had geleerd terug te vechten en die had gewonnen.
