TL-lampen vervaagden boven hem. Stemmen klonken: « Bloeddruk daalt. We hebben Dr. Chen nodig. »
Toen Michael wakker werd, zat Dana naast hem, haar ogen gezwollen van de tranen.
« Je hebt een zware hartaanval gehad. Je bent met spoed geopereerd. Dr. Chen heeft je gered. »
De ironie was groot. De dokter die hij bij de poort had weggestuurd, de dokter wiens patiënt door hem was gestorven – ze had hem net in leven gehouden.
Toen Sarah binnenkwam en Michael uitgeput was, barstte ze in tranen uit.
« Het spijt me, » fluisterde hij. « Uw patiënt… had ik maar niet… »
« Ze was twaalf. Emma Rodriguez, » zei Sarah zachtjes. « Ze wilde dierenarts worden. »
Michael huilde. « Ik verdien deze tweede kans niet. »
Sarah zat met een vaste stem. « Misschien niet. Maar de vraag is niet wat je verdient, maar wat je nu gaat doen. »
Een ander leven kiezen
Maanden gingen voorbij. Michael, zwakker maar levend, begon te veranderen.
Hij deed vrijwilligerswerk in het kinderziekenhuis en las boeken aan zijn bed. Hij zette zijn bedrijf om in de hulp aan non-profitorganisaties. Hij ging in therapie om jaren van hebzucht en onverschilligheid af te schudden.
En hij confronteerde Emma’s ouders. Met trillende handen vertelde hij hun de waarheid, bekende zijn schuld en bood aan om hun nieuwe stichting ter nagedachtenis aan haar te dienen.
