Een van de betrouwbaren onderbrak haar door te klappen. Toen nog een, en nog een, totdat de hele kerk, op één persoon na, opstond en een daverend, hartelijk applaus uitzond, niet voor het anonieme geld, maar voor de verbijsterde, betraande jonge vrouw in de achterste kerkbank.
Na de dienst werd Sarah omringd door een menigte. Leden van de gemeente, mensen die nog maar een week geleden nog meelevende blikken hadden gekregen, renden nu, met een klap van haar hand, naar haar toe om haar te omhelzen en te feliciteren met deze mysterieuze, wonderbaarlijke eer. Mark stond naast haar, zijn arm stevig om haar heen, en in zijn kielzog ontstond een nieuw, plechtig gevoel van bewondering en schaamte. « Het spijt me zo, Sarah, » fluisterde hij in haar oor. « Ik had je moeten verdedigen. »
Aan de andere kant van de volle zaal glipte Sarah Eleanor, volledig in de steek gelaten door haar vriendenkring, door een zijdeur naar buiten; haar openbare executie was voltooid.
Toen de menigte begon af te nemen, reageerde een stille, bekende figuur. Het was meneer Peterson. Hij nam haar hand in beide handen, zijn glimlach was teder en warm.
« Je vader was een heel goed mens, Sarah, » zei hij zachtjes. « Een man met grote integriteit. Hij was vandaag erg trots. »
Op dat moment. Een stille, vriendelijke oude man. Een verbinding met mogelijkheden. Een les in nederigheid. De tranen die in haar ogen hadden gewelfd, stroomden er eindelijk uit, tranen niet van schaamte, maar van overweldigende dankbaarheid. Hij zei geen woord, ze kneep alleen in zijn hand als stille dankbetuiging.
Die avond, in de stilte van hun kleine huis, dacht Sarah na over de storm van de afgelopen week. Eleanor, in haar trots, wordt afgemeten aan Gods kracht van tekenen, die de kerk tot een spel voor haar eigen glorie maken. Ze dacht dat Sarah’s kleine gave haar klein had gemaakt. Maar vandaag, stil en door iedereen gehoord, spreken de meest ware gaven altijd het luidst. Dit zijn de gaven die voortkomen uit een oprecht hart, door de inzet van de geest van iemand anders, niet die van jezelf. Haar gegevens werden hardop voorgelezen in de kerk, niet vanwege de omvang van haar chequeboekje, maar vanwege de stille kracht van haar karakter. En dit was een vorm van rijkdom waar Eleanor nooit toegang toe had gehad.
