Het begon allemaal op mijn kantoor, waar ik bleef werken terwijl ik mijn studie volgde.
Een vrouw aan het werk op haar kantoor | Bron: Midjourney
Ik wilde altijd al mijn vervolgstudie hervatten, en de chaos in mijn privéleven dwong me om die droom waar te maken. Op een middag werkte ik aan een project toen een collega, Lisa, langskwam.
« Chelsea, heb je gehoord over Peter en Jennifer? » vroeg ze met gedempte stem.
Ik keek op, mijn interesse was gewekt. « Nee, wat is er gebeurd? »
Lisa keek om zich heen voordat ze naar voren leunde. « Ze zijn uit elkaar gegaan. Jennifer is van hem gescheiden en heeft de helft van alles meegenomen. Maar dat is nog niet alles. Het blijkt dat Debbie die foto’s van jou heeft vervalst. Ze heeft ze naar Peter gestuurd om jullie uit elkaar te halen. »
Twee vrouwen praten op de werkvloer | Bron: Pexels
Mijn hart sloeg een slag over. Zou het waar zijn? « Hoe ben je erachter gekomen? »
« Het gerucht gaat rond, weet je? Debbie schepte erover op tegen een vriendin, en nu weet iedereen het. Karma bestaat echt, Chelsea, » zei Lisa hoofdschuddend.
Ik voelde een golf van opluchting en woede over me heen spoelen. « Ik wist het! Maar waarom nu? Waarom kwam het er nu allemaal uit? »
Lisa haalde haar schouders op. « Debbie was onvoorzichtig. En Jennifer… Nou ja, ze was niet de heilige die Debbie van haar maakte. Ze nam Peter alles af wat hij had. »
Een vrouw die triomfantelijk lacht | Bron: Midjourney
Het nieuws was een vreemde troost. Het verzachtte de pijn niet, maar het bevestigde wel mijn onschuld. « Bedankt dat je het me vertelde, Lisa. »
Ik verliet die dag mijn kantoor met een gevoel van afsluiting. Terwijl ik naar huis liep, dacht ik eraan hoe anders mijn leven was geworden. Ik woonde in een klein maar knus appartement, rondde mijn studie af en had een groep vrienden die me door dik en dun steunden.
Een nadenkende vrouw kijkt uit het raam | Bron: Pexels
Op een avond besloot ik met een paar vrienden naar een lokale kroeg te gaan. Terwijl we zaten te kletsen en te lachen, zag ik Peter binnenkomen. Hij leek een schim van zichzelf. Zijn blik kruiste de mijne en even leek de wereld stil te staan. Hij liep aarzelend naar me toe.
« Chelsea, kunnen we praten? » vroeg hij, zijn stem vol spijt.
Ik knikte en we stapten naar buiten, de koele avondlucht in. « Wat wil je, Peter? »
Een man die berouwvol kijkt | Bron: Midjourney
Hij zuchtte en streek met zijn hand door zijn haar. « Ik moet je mijn excuses aanbieden. Ik had het mis. Ik had je moeten vertrouwen. Ik kan niet geloven dat ik me zo door mijn moeder heb laten manipuleren. »
Zijn woorden waren een bittere herinnering aan het verraad dat ik voelde. « Je hebt alles kapotgemaakt, Peter. Waarvoor? Leugens en manipulatie. »
« Ik weet het, en het spijt me. Ik wilde je alleen laten weten dat ik nu besef wat een fout ik heb gemaakt, » zei hij met een krakende stem.
Een silhouet van een vrouw die tijdens het gouden uur wegloopt van een man | Bron: Unsplash
