Ik keek de andere vrouw aan en keek haar in de ogen, met een zachte glimlach. « Als je van hem houdt, hou dan ten volle van hem. Dit hoort erbij. »
Toen legde ik de eigendomsakte van het huis op tafel. « Het huis staat alleen op mijn naam. Ik neem niets mee. Hij nam alleen haar kleren mee. Maar als je ooit geld nodig hebt voor de verzorging van mama, draag ik nog steeds mijn steentje bij. »
Ik boog me voorover en streek nog een laatste keer over het haar van mijn schoonmoeder. « Mam, gedraag je hier. Als je verdrietig bent, kom ik je opzoeken. »
Doña Carmen glimlachte, haar stem trilde. « Ja… kom me opzoeken als je thuiskomt. »
Ik vertrok en deed de deur achter me dicht. De kamer was stil, vol met een mengsel van parfum en een beetje massageolie. Die nacht sliep ik vredig, zonder dromen. De volgende ochtend stond ik vroeg op, nam mijn zoon mee naar het ontbijt en omarmde een nieuw begin – geen tranen, geen wrok.
