Hij stelde me niet alleen op de proef, maar verstopte zich ook voor degenen die hem wilden vernietigen. Zijn vader stierf jong, waardoor een hebzuchtige stiefmoeder en stiefbroer hongerig achterbleven naar zijn erfenis.
Toen begon ik hem stilletjes te helpen. Ik kookte kleine maaltijden en zette die elke avond buiten zijn kamer neer. Een keer vond ik lege borden nadat hij gegeten had. Een andere keer betrapte ik hem erop dat hij in het maanlicht aan het oefenen was met lopen. Ik deed alsof ik niets zag.
Op een ochtend hoorde ik zijn stiefmoeder aan de telefoon fluisteren: « Als hij herstelt, raken we alles kwijt. We moeten ervoor zorgen dat hij voor altijd verlamd blijft. »
Die nacht stopte ik een brief onder zijn kussen:
« Als je me vertrouwt, kom dan morgen niet naar huis. Iemand is iets van plan. »
De volgende ochtend vertrok hij op « zakenreis ». Diezelfde nacht vatte de villa vlam, te beginnen met zijn kamer. De meid schreeuwde: « De kamer van de meester staat in brand! »
Als hij daar was geweest, zou hij gestorven zijn.
Het onderzoek wees uit dat de draden opzettelijk waren doorgeknipt. Zijn stiefmoeder werd gearresteerd.
Te midden van zwaailichten draaide Huy zich naar me om – zonder stoel, zonder masker – en glimlachte, zijn eerste echte glimlach.
« Het is waar, » zei hij zachtjes.
« Jij was de enige die niets van me wilde. »
Hij kwam dichterbij, stevig op zijn benen, en pakte mijn hand.
« Dank je wel dat je me hebt gered en dat je bent gebleven, zelfs nadat je mijn leugen had ontdekt. »
Ik keek hem aan en fluisterde: « Misschien heeft het lot me laten vallen… zodat ik kon zien wie je werkelijk bent. »
Een jaar later stonden we weer samen voor het altaar, dit keer zonder geheimen, schulden of pijn.
Hij kwam op me af, lang en sterk, elke stap die hij zette, droeg een belofte in zich.
Mijn moeder huilde zachtjes, zittend op de eerste rij, en ik glimlachte alleen maar.
Want deze keer trouwde ik niet voor het geld. Ik trouwde voor de liefde.
