Vanuit dit perspectief bezien, kan het bewaren van de as van een overledene thuis de vrede en de geestelijke vooruitgang belemmeren, vooral als familieleden een diepe band voelen of het overlijden niet kunnen accepteren.

Spiritisme leert dat emotionele gehechtheid aan materiële resten, zoals as, kan fungeren als een band die de geest verbonden houdt met het aardse vlak. Dit kan oncomfortabel zijn voor de geest, omdat zijn evolutie vrijheid en onthechting van materiële banden vereist. Om deze reden geloven sommige aanhangers van deze leer dat het voor het welzijn van de overledene het beste is om de as op een geschikte rustplaats te deponeren of in de natuur te verstrooien, zodat de geest zijn reis ongehinderd kan voortzetten.

Perspectief van het christendom

Voor het christendom is het lichaam heilig en is de dood het begin van het eeuwige leven in de aanwezigheid van God. Traditioneel worden stoffelijke resten begraven op een begraafplaats of heilige plaats, als een manier om de heiligheid van het lichaam te respecteren. Hoewel crematie in het verleden in sommige christelijke kringen werd afgewezen, wordt het tegenwoordig geaccepteerd, mits de as met respect wordt behandeld.