Mijn hart sloeg een slag over.
“Van wie is het huis, schatje?”
Mira stak een vinger op en wees naar de andere kant van de kamer.
Ik volgde haar handje en zag een vrouw tegen de bar leunen. Ze droeg een strakke zwarte jurk, loshangend donker haar en felrode lippen. Ze lachte te gemakkelijk, als iemand die gewend is de aandacht te trekken.
Ik kende haar van gezicht: Nora van de boekhouding. Ik had haar al een paar keer eerder op bedrijfsevenementen gezien, altijd te dicht bij mijn man, altijd te “vriendelijk”.
“Papa zei dat hij wormen had,” voegde Mira er onschuldig aan toe. “Ik zag ze toen we…”
Plotseling stopte hij en beet op zijn lip.
“Wanneer wat, lieverd?” vroeg ik zachtjes.
