Claire liep naar Alex toe en sloeg haar arm om zijn schouders, simpel. « We komen hier wel doorheen, » mompelde ze, haar stem nauwelijks hoorbaar boven het lawaai uit.
Beth bleef alleen achter en de last van haar daden overweldigde haar uiteindelijk. Haar wereld, een opeenvolging van leugens gebouwde opeenvolging, was in één avond ingestort. Toen het zover was, na het verlaten van de balzaal, de aanmelding en het einde, voelde het somber en onzeker.
De band, die de stilte na deze onthulling had doen uitlekken, begon opnieuw, maar dan zachtjes – de sombere melodie die voor de avond was aangekondigd. De gasten schoven onhandig van de ene voet op de andere, onzeker over wat ze na dit dramatische optreden moesten doen.
De avond begon met actie en optreden, maar met een breuk en een gebroken sleutel. De eens zo plechtige huwelijksverbintenis stond nu op wankele grond, en terwijl we allemaal de gebeurtenissen van die avond verwerkten, werden we herinnerd aan de delicate balans tussen waarheid en bedrog, liefde en toewijding.
