De leraar, de laatste schakel, haalde de karren weg en knipte ze bij. Maar toen de moeder op school aankwam, was iedereen geschokt door wat er gebeurde.
De ochtendzon scheen in het klaslokaal van de middelbare school en weerkaatste op de vloer. De jongen zat rustig aan zijn bureau te tekenen en wachtte op zijn les.
Zijn dikke, krullende haar was een gevaar voor hem en deed hem denken aan het kapsel van zijn grootmoeder, dat zij ‘de kroon’ noemde. Toen de bel ging en de aankondiging van de leraar klonk, stortte ze zich onmiddellijk op het lichaam van het kind.
De leraar was onaanvaardbaar voor deze verschijning. Met een strenge blik bekritiseerde ze de leerlingen vaak en wees ze op de ‘rommeligheid’ van zijn kleding en kapsel. Het meisje vond dat ze niet bij de opmerkingen was betrokken.
De moeder die haar begeleidde: « Verspil geen tijd aan evenwicht. »
