Door de jaren heen maakte Evelyn opmerkingen. Altijd in de vorm van humor.
« Ze is schattig! Ik bedoel… als ze echt van ons is. »
« Ik vraag me af waar ze die neus vandaan heeft. Zeker niet van James’ kant. »
Jessica reageerde nooit. Ze glimlachte beleefd, verontschuldigde zich om een drankje bij te vullen, keek naar Willa, alles om Evelyn niet de voldoening van een ruzie te bezorgen.
Maar vanbinnen? Die opmerkingen verzamelden zich als stof in een stille kamer. Klein, maar hardnekkig.
Toch groeide Willa prachtig. Ze was drie jaar oud toen alles op zijn kop kwam te staan.
Een Vaderdag bedoeld voor vrede… veranderde in een slagveld
Het moest een vredig diner worden: een groots, gemengd Vaderdagfeest met beide families onder één dak.
Jessica had uren gekookt. Haar moeder bracht de wijn. James bediende de grill. Willa maakte voor iedereen handgeschilderde kaarten.
Het was warm. Veilig. Vertrouwd.
Totdat Evelyn opstond.
« Jessica, » zei ze, haar stem sneed door de lucht als een mes. « Je bent niets meer dan een leugenaar. En ik geef je nog een laatste kans om de waarheid te vertellen. »
Jessica knipperde met haar ogen.
« Ik weet niet waar je het over hebt, Evelyn. »
« Oh, doe niet alsof je van niks weet. Je hebt mijn zoon bedrogen. Dat meisje, » ze wees naar Willa, die met een servetje aan tafel zat te spelen, « is niet mijn kleindochter. En ik heb de DNA-test om het te bewijzen. »
Er viel een stilte in de kamer.
Willa keek op en voelde dat er iets mis was.
James? Hij was een paar minuten voor Evelyns verklaring naar de wc gegaan. Hij had nog geen woord gehoord.
Jessica raakte niet in paniek.
Dat was niet nodig.
De waarheid komt naar buiten – vanuit de meest onverwachte plaats
Voordat Jessica kon reageren, legde haar moeder haar vork neer, pakte een aardbei, stopte die in haar mond en glimlachte.
« Evelyn, arme, arme ziel, » zei ze. « Willa is natuurlijk niet James’ biologische dochter. »
De kamer hapte naar adem.
Jessica keek naar haar moeder, maar hield haar niet tegen.
Haar moeder ging door.
James is onvruchtbaar, Evelyn. Dat is hij al jaren. Je weet dat ik bij een vruchtbaarheidskliniek werk. Toen ze besloten een gezin te stichten, vroegen ze mij om hulp. James besloot een donor te gebruiken – samen met Jessica. Samen.
Evelyns mond ging open en dicht als een vis die naar adem snakte.
Op dat moment kwam James terug de kamer binnen.
Evelyns laatste poging – en James’ krachtige antwoord
