Emma stond daar, roerloos.
Haar wereld voelde alsof hij was gestopt met draaien.
Toen zag ze uit de hoek van haar oog iets: de zachtblauwe vlam op het fornuis, die nog steeds brandde.
Ze liep er langzaam naartoe. Het zwakke gesis van gas vulde de stille kamer. Het licht flikkerde op haar bleke gezicht.
Ze staarde naar de vlam – klein, fragiel, levend – net als haar huwelijk. Hij brandde alleen omdat ze hem bleef voeden.
En toen, met een kalmte die ze niet bij zichzelf herkende, stak ze haar hand uit en draaide aan de knop. De vlam verdween.
Ze ruimde het ontbijt op dat ze eerder had klaargemaakt, veegde haar handen af en liep naar de deur.
Geen geschreeuw. Geen tranen. Alleen stilte.
De notitie op de tafel
Even later schrok Jason op toen hij de voordeur dichtsloeg.
Hij sprong op, de paniek flitste over zijn gezicht.
Hij snelde naar buiten, half aangekleed – maar het huis was leeg. Op tafel lag een opgevouwen briefje.
Hij opende het met trillende handen.
Je noemde me naïef. Misschien heb je gelijk.
Maar als ik vandaag niet was vergeten het gas uit te draaien, was dit huis misschien wel in vlammen opgegaan – en had je me niet kunnen verraden.
Bedankt dat je me eraan herinnert dat het tijd is om weg te gaan.
Jasons gezicht werd bleek.
Gisteravond had hij een klein gaslek bij de kraan opgemerkt. Hij had een reparateur willen bellen, maar was het vergeten.
Als Emma niet naar huis was gekomen, hadden hij en de vrouw in dat bed een vreselijke prijs kunnen betalen voor zijn onvoorzichtigheid.
Een nieuw begin
Maanden later was Emma bij haar moeder ingetrokken aan de rand van San Antonio. Ze opende een klein ontbijtcafé vlak bij de markt.
Elke ochtend klonk het geluid van sissende eieren in de lucht en danste de blauwe vlam onder de pan – zacht, stabiel en veilig.
Een van haar vaste klanten glimlachte en vroeg:
“Waarom staar je altijd zo naar het vuur?”
Emma glimlachte zachtjes, haar ogen glinsterden in het warme licht.
« Omdat ik iets geleerd heb, » zei ze. « Soms moet je een vlam doven – niet om de warmte te verliezen, maar om jezelf te redden. »
