Voor zonsopgang hadden ze de bol veiliggesteld en hun route vervolgd. Toch bleef het onbehagen bestaan. Sommige mannen gaven later toe dat ze de gedachte niet van zich af konden zetten dat het misschien – heel misschien – geen deel uitmaakte van een bekend onderzoeksproject.
De Stille Oceaan, weer kalm en eindeloos, slikte haar rimpelingen in zonder een spoor achter te laten.
En terwijl kapitein Harris over de horizon uitkeek, mompelde hij in zichzelf:
“De oceaan verbergt meer dan hij ooit onthult.”
