Laura Mitchell besloot het heft in eigen handen te nemen. Ze zou niet lijdzaam toekijken terwijl de liefde van haar leven kat en muis speelde met haar emoties. Gewapend met een notitieboekje vol aantekeningen en een hart vol vastberadenheid begon ze Daniels aanvallen van bedrog één voor één te verdrijven.
Het verborgen geheim lag bij een privédetective, een discrete vrouw die kon helpen Daniel te vinden. De detective, de scherpzinnige Clara Ramirez, luisterde naar Laura’s bevindingen. Clara gaf haar de schuld van het feit dat het vinden van Daniel mogelijk was, maar dat het doorzettingsvermogen zou vereisen.
Naarmate de dagen verstreken, rapporteerde Clara regelmatig over hun vorderingen. Daniel werd gezien in kleine stadjes langs de oostelijke poort; hij bleef nooit lang op één plek. Het was duidelijk dat de sporen zouden worden uitgewist, maar hij had Laura’s vastberadenheid niet verwacht.
Toch bedacht Laura een plan. Een manier om Daniel te laten weten dat ze hem volgde, was hem duidelijk te maken dat een hulpmiddel voor het leven niet zomaar achtergelaten zou worden. Gewapend met Clara’s ontdekkingen en haar nieuwe doel in het leven, besloot ze Daniel te confronteren met de medische hulpmiddelen.
Laura deelde haar socialemediafeed met subtiele berichten en oude foto’s – herinneringen aan gelukkige tijden, glimpen van je kennis. Ze wist dat Daniel deze berichten zag en dat ze op afstand moest worden gehouden. Berichten die hem zouden verleiden en hem zouden doen beseffen dat ze niet de vrouw was waarvan hij dacht dat ze zonder gevolgen zou kunnen verschijnen.
