Als een podium breekt en het stuk wordt onthuld | ballroomdanslessen, luxe-evenement
De reactie was zo snel dat een stap onmogelijk was. Eén stap, een stuk marmer dat wegglipte, een zucht, en toen de verbrijzelende botsing van kristal tegen steen. Het kwartet wankelde. Hoofden draaiden om toen een constellatie van glinsterend glas over de vloer gleed bij Kesha’s knieën.
Even schommelden de gasten tussen bezorgdheid en nieuwsgierigheid. Toen doorbrak een lach de stilte. William Thompson hief zijn glas en genoot van het moment als een toost. « Kom op, weet je wat? » zei hij met theatrale vrolijkheid. « Als je een fatsoenlijke wals kunt dansen, trouw ik je met mijn zoon. »
Een paar mensen schrokken. Velen lachten, opgelucht dat ze een grapje hadden kunnen maken. Jonathan, de zoon in kwestie, vertrok zijn gezicht. « Papa, doe dit niet, » fluisterde hij, maar zijn vader wuifde hem weg en gebaarde naar het kwartet.
Kesha verzamelde voorzichtig de grotere glasstukken met een vinger. Ze leek niet verstoord. Ze leek niet boos. Ze leek kalm. De kamer interpreteerde deze standvastigheid als onderwerping.
« Dat zal ik doen, » zei ze eenvoudig.
De uitdaging die niemand verwachtte | Onderwijs in podiumkunsten, Gala-etiquette
De gesprekken vloeiden vlot van tafel tot tafel. Sommigen mompelden dat het onfatsoenlijk was. Anderen bogen zich voorover om beter te kunnen kijken. De evenementendirecteur deed een stap naar voren, maar veranderde van gedachten toen de gastheer een glimlach van de ceremoniemeester tevoorschijn toverde.
Jonathan sprak opnieuw, zijn stem zacht maar dringend. « Dit is geen entertainment. »
« Natuurlijk, » antwoordde zijn vader. « Elk gala verdient een show. »
Victoria, Williams onberispelijke vrouw, zweefde naar het midden van de dansvloer. Ze gaf in het weekend dansles aan vrienden en bewaarde haar Lucite trofee van een clubwedstrijd op de schoorsteenmantel. Ze gaf Kesha een koele, beleefde glimlach die « God bless you » betekende, en knikte toen naar de muzikanten. Een wals steeg op als een zijden gordijn. Victoria draaide zich om, dook in de lucht en volgde elke tel precies zoals haar was geleerd. Toen ze klaar was, beloonde de zaal haar met een warm applaus en herhaalde complimenten.
