Hijgen vulde de hal. Twee modellen bedekten hun mond, terwijl een ander Clara een blik van minachting schoot. Richard ‘ s kaak werd strakker toen zijn blik op Clara viel. Was dit een truc? Ambitie? Manipulatie? Maar Clara ‘ s geschokte uitdrukking vertelde een ander verhaal—ze was net zo verbijsterd als hij.
Het personeel fluisterde lang daarna in de gangen. Tegen de avond waren de modellen in stille Vernedering vertrokken. En Richard, trots gewond, sloot zichzelf op in zijn studeerkamer. Hij had geen imperium opgebouwd door emoties keuzes te laten dicteren. Maar hier was zijn dochter, die de logica trotseerde, rijkdom en glamour verwierp en zich in plaats daarvan vastklampte aan het dienstmeisje dat stilletjes in hun leven was geslopen.
Richard ‘ s plan was in één zin gebroken. Voor het eerst in jaren wist hij niet hoe hij moest reageren.
De dagen die volgden waren onrustig. Bij het ontbijt stak Amelia haar armen over elkaar en keek naar haar vader. “Als je haar niet laat blijven, praat ik niet meer met je.”Haar kleine handen grepen haar sapglas alsof het een wapen was.
Clara probeerde in te grijpen. “Meneer Lancaster, alstublieft. Amelia is een kind. Ze begrijpt het niet—”
Richard sneed haar af, zijn stem scherp. “Ze weet niets van de wereld waarin ik leef. Verantwoordelijkheid. Optredens. En jij ook niet.”
Zijn woorden prikten, maar Clara bleef zwijgen. Ze had geen plaats om ruzie te maken met de man die haar salaris ondertekende. Maar Amelia ‘ s koppigheid groeide alleen maar.
