Het conflict
Het nieuws verspreidde zich snel. Mijn oudste en tweede broer kwamen op een avond bij mij thuis, hun gezichten verhard.
« Ben je van plan alles te houden? » riep de oudste. « Dat geld is van mama, waarom verstop je het? »
« Ik heb het niet verborgen, » antwoordde ik. « Ik was van plan het te vertellen op haar sterfdag. Maar vergeet niet: je had een hekel aan de dekens en wilde ze weggooien. Als ik ze niet had meegenomen, zou het geld niet meer bestaan. »
De tweede mompelde boos:
Hoe het ook zij, het is eigendom van mama. Het is verdeeld onder ons drieën; denk er niet aan om het allemaal voor jezelf te houden.
Ik bleef stil. Ik wist dat het geld verdeeld moest worden, maar ik herinnerde me ook hoe ze met mama omgingen. Ze gaven haar nooit iets, terwijl ik, hoewel arm, haar elke maand iets stuurde. Als ze ziek was, zorgde ik alleen voor haar; ze hadden altijd wel een excuus. En nu…
De ruzies duurden dagenlang. De oudste dreigde me zelfs aan te klagen.
De laatste brief
Toen ik de tassen opnieuw doorzocht, vond ik een klein stukje papier verstopt onderin. Het was het trillende handschrift van mijn moeder:
“Deze drie dekens zijn voor mijn drie kinderen.
