Ik keek naar Susie, mijn keel dichtgeknepen van ongeloof en verraad.
« Hoe heb je hem gevonden? » vroeg ik zachtjes.
Ze aarzelde.
Ik heb hem een paar maanden geleden op internet gevonden. Ik wilde het je niet vertellen. Pas toen ik wist dat hij echt met me wilde praten.
Mijn hart brak.
« Wil je nog met hem praten? » vroeg ik na een lange tijd.
« Ja. Ik wil weten waarom hij dat deed. Ik wil het van hem horen, » zei Susie, terwijl er een traan over haar wang rolde.
“Oké,” antwoordde ik langzaam, terwijl ik mijn eigen bitterheid wegslikte.
Twee dagen later belde ik Charles. Hij nam meteen op, alsof hij had gewacht.
« We moeten elkaar ontmoeten, » zei ik.
Wij kozen voor een koffie.
Het interieur van een café | Bron: Midjourney
Hij was er al toen ik aankwam.
Ouder. Mager. Zijn gezicht was getekend door uitputting. Zijn ogen waren diep ingevallen en donker, alsof alleen spijt hem jarenlang wakker had gehouden.
Hij zag er normaal uit. Gewoon.
