Aanvankelijk ging de deur nauwelijks open, net genoeg om een groot blauw oog naar buiten te laten kijken. Het kleine meisje aarzelde, duidelijk bang voor zijn intimiderende uiterlijk – de tatoeages, het leren vest, het ruwe uiterlijk van een man die in zijn jaren veel had meegemaakt.
Maar toen veranderde er iets. In plaats van de deur dicht te slaan, fluisterde het kind woorden die dwars door zijn harde uiterlijk heen sneden:
« Jij bent enger dan hij. Misschien kun jij hem tegenhouden. »
Een onverwachte beschermer
Ze opende de deur en onthulde haar tengere postuur. Haar kleren waren gekreukt, haar voeten bloot, haar uitdrukking een mengeling van angst en uitputting. Ze stelde zich voor als Emma en legde met trillende woorden uit dat ze midden in de nacht was weggelopen, wanhopig op zoek naar veiligheid.
Haar verhaal stroomde er snel uit, zoals een dam breekt na te veel water tegengehouden te hebben. Ze vertelde over lange wandelingen in het donker, over haar pogingen om dapper te zijn, over de hoop dat iemand – wie dan ook – haar zou helpen.
Big Mike, die in het buitenland had gediend en dacht dat hij alles al had gezien, voelde iets in hem veranderen. Dit was niet zomaar een situatie. Dit was een moment dat om actie vroeg.
